geplaatst opjuni 6, 2018 Posted By: Martin van Hees Categories: armband

Amsterdammer gered in Ilpendam, armband boven water

Amsterdammer gered in Ilpendam, armband boven water
Samen met Michael hadden we een duikopdracht in het IJsselmeer, we waren dus in de buurt van deze opdracht.
We hadden via een mede zoeker een bericht gekregen dat een vriend van hem een armband was verloren.
“ken jij die gasten van gevonden-verloren” had hij gevraagd, niet wetend dat Hannie zelf ook een zoeker is uit de groep.
Hij had pech gekregen met de boot en tijdens het voorttrekken aan de kant brak zijn armband en was in het water terechtgekomen.

Hannie en Martijn hadden een poging gewaagd maar dit was een redelijk tot zeer lastige opdracht.
De schoonmaakploegen op de bodem waren druk (krabben).
Ijzeren Damwanden en ijzerhoudende steentjes en geen zicht, maakten het nog moeilijker.

We gaan een poging wagen, 3x is scheepsrecht.

Bij Maidiving waren ze eerder open gegaan zodat wij onze flessen konden vullen, en wat spullen konden lenen.
Super service van deze toppers.

Aangekomen op de locatie dachten we, uh we moeten de pond nog over maar hoe….

Gelukkig was de dame van de pond zo vriendelijk ons te helpen.
Ze wist ons precies te vertellen waar we moesten wezen omdat ze heel nieuwsgierig was waarom er al eerder duikers daar bezig waren geweest.
Aangekomen op de precieze locatie was het even wachten op Ronald Vlugt de eigenaar van de armband.
De plaats bleek zeer goed gemarkeerd met een schroef en een treklip, zodat we wisten waar we te water moesten.

De Amsterdammer is aangekomen (Ronald is ter plaatse)

Wat een relaxte gast was mijn eerste indruk, ook Michael lag in een deuk.
Je merkte de emotie in zijn stem, de armband die hij is verloren kreeg hij jaren terug van zijn vader.
Zijn vader leeft gelukkig nog maar het blijft een deel van je leven wat je draagt en waar je je meerdaags bewust van bent.
We lopen langs het water en mijn haren gaan overeind een stukje naast de markering, hier moet ik zijn zeg ik.
Een grote blik kijkt me aan, ik vind alles best als je hem maar vind whahahahaha.

Ik ga te water en Michael helpt vanaf de kant.
Ik ben op de bodem en inderdaad wat een ~~pieeeeeeep~~ ondergrond.
Tot 2 meter vanaf de kant een harde bodem met ijzerhoudende stenen, buizen, ijzer en troep.
Na de 2 meter werd het slik.

Diverse keren naar boven om puin af te geven en troep naar boven te brengen.
Dit doe je liever niet omdat je valse hoop geeft als je boven komt.

Een klein filmpje ter impressie:

Weer naar beneden alles op de tast zonder detectoren.

Weer op de bodem, er staat een lichte stroming, hier maak ik gebruik van.
Zwemmend tegen de stroom in zorgt ervoor dat ik geen vuil van mijn werkzaamheden in het zicht heb.
Plat op de bodem een heel klein beetje zicht, cm voor cm ga ik vooruit.
Ik zie een krab de damwand inham ingaan.
Er is een klein hoopje te zien, ik haal mijn hand er doorheen diverse puin stukjes en en en en en…….

JAAAAAAAAAA ik vlieg omhoog en zie het gezicht van Ronald zijn mond valt nog net niet op de grond open.
Gelijk hierna een smile van oor tot oor, dit geeft zo een kick zo een goed gevoel.
Die emotie die mensen hebben voelen we allemaal heerlijk gewoon.

Dat gezicht schitterend gewoon!

En Amsterdammer of niet natuurlijk beide blij en gelukkig daar hoort een knuffel bij.
Kijk ik naar de andere kant staat zijn dochter…..

Natuurlijk ook daar gaan we mee op de foto hahahaha.
Een heerlijke zoek trip, een geslaagde zoek-trip.
Zonder mijn maatje Michael Dieleman was dit niet gelukt, even uit Vlissingen mij ophalen en door naar Ilpendam RESPECT!