geplaatst opaugustus 4, 2022 Posted By: Peter van Hees Categories: armband

Duiken met een missie.

Op 15 juli 2022 om 06:11 uur komt in de groepsapp de aanvraag:
Duiken, armband, Woudenberg, Henschotermeer, natuurmeer/ grote recreatieplas.
Na een enige tijd en een hoop geregel kregen wij als stichting gevonden-verloren.nl uiteindelijk toestemming van de beheerder van het Henschotermeer om op vrijdag 22 juli van 8:30 tot 10:00 uur te mogen duiken naar het armbandje van Luca.
Dit armbandje had een zeer hoge emotionele waarde voor Luca. Dit wordt duiken met een missie.
Daarvoor als stichting onze hartelijke dank voor de prettige mede- en samenwerking met de beheerder van het Henschotermeer.

Martin en ik, Peter, reden vroeg van huis om Luca van huis op te halen en door te rijden naar het Henschotermeer.
Wachtend voor de slagboom kwamen ook Fabio en Rob aangereden.
Nadat de slagbomen van slot waren gehaald konden wij door naar de parkeerplaats en werden de eerste voorbereidingen getroffen.

Duiken in het Henschotermeer.

Aan de rand van het water maken de duikers Martin, Fabio en Rob zich gereed om te gaan duiken na eerst zorgvuldig hun checks te hebben uitgevoerd en een plan van aanpak te hebben besproken. Dit wordt duiken met een missie.

Luca en ik blijven achter op het strand en kijken toe hoe de mannen hun best deden om op de bodem van het meer het armbandje probeerde op te sporen.

Helaas moesten Rob, Martin en Fabio hun pogingen om 10:00 uur staken.

Nieuwe duikmissie in Henschotermeer.

Martin en Fabio gaan op 1 augustus terug, met toestemming van de beheerders, om een tweede poging te ondernemen.
Peter en Rob zijn helaas die dag verhinderd, dus alles zelf moeten sjouwen naar de waterkant.

Wat zal Luca in spanning hebben gezeten of het deze keer wel zou gaan lukken.
Deze missie moest slagen, Deze twee duikers wisten van geen ophouden en moesten en zouden het armbandje vinden en dat deden zij.

Een echte tranentrekker.

Dat empathie en emotie mooi samengaan is te zien in de video verderop in het verslag van Luca.

Het verslag van Fabio.

Het Henschotermeer is een prachtig meertje midden in de bossen van de Utrechtse Heuvelrug.
Een paar weken eerder, toen ze erin zwom, verloor Luca haar zeer dierbare armband, een armband die een ongelooflijke emotionele waarde voor haar heeft.

Voorwerpen retourneren die je niet kunt vervangen, dat is precies waarom ik me heb aangesloten bij Gevonden-Verloren.
Dit is waarom ik doe wat ik doe, dus ik maakte er graag tijd voor.
Na het regelen van toestemming met het beheer, Martin Rob en ik zijn dus gaan duiken naar de armband.
Luca was ook aanwezig zoals Peter, de vader van Martin, die heel vaak zijn altijd onschatbare hulp biedt aan ons duikers.

Omdat het hoogseizoen was, hadden we een korte tijd van in totaal 1,5 uur waarin we konden duiken.
Ondanks onze beste inspanningen toen de tijd om was, hadden we Luca’s armband niet kunnen vinden.
Zeker teleurstellend, maar we wisten dat we het snel opnieuw zouden proberen.

Op die dag vonden we wel andere items, waaronder een naamplaatje van een kind en een Garmin-smartwatch die we konden retourneren nadat we de eigenaren via sociale media hadden opgespoord.

Het beheer van het Henschotermeer gaf wel aan dat op dagen met slecht weer konden we wel langer duiken, aangezien het niet druk zou zijn op het strand en in het water.
Ongeveer 10 dagen later keerden Martin en ik dus terug op een zeer regenachtige dag :-).

Duikers met een missie.

Vastbesloten om elk beetje lucht dat we in onze duikflessen hadden te gebruiken voordat we het zouden opgeven ?.

Martin en ik duiken nu al een tijdje samen en we hebben een aantal zoekpatronen uitgewerkt die goed voor ons werken.
We konden dus snel aan de slag gaan.

Wederom kwamen we een paar items tegen, onder andere een paar munten een zilveren ring en een oorbel maar nog steeds geen sporen van Luca’s armband.

We hadden tot op dat moment een vrij groot gebied afgezocht, maar we waren nog steeds gefocust en vastberadenheid.

Terwijl ik het zoveelste stuk aluminiumfolie opraap, dat helaas het soort geluid produceert dat we verwachten te horen bij het zoeken naar een armband, begin ik licht gefrustreerd te raken.
Ik leg dit weg en terwijl ik het touw wil pakken dat we als onderwaterreferentie gebruiken, zie ik met mijn ooghoek een glinstering.
Instinctief reik ik naar dit glimmende voorwerp en ik herken meteen de tekening die Luca van haar armband had gemaakt zodat we wisten waar we moesten zoeken.

Op dat moment kwamen er een aantal emoties bij me op en het waren allemaal hele goede emoties.
Ik gebruik dus snel het audiosignaal dat we Martin moeten laten weten dat deze speurtocht voorbij is.
Hebbes!

Dolblij, zijn we even aan de kant bijgekomen en toen belden we Luca.
Luca’s emoties waren ontroerend.

Ik zeg altijd dat het vinden van waardevolle spullen me een echte kick geeft, maar het teruggeven maakt me echt blij. Dit was ook deze keer precies het geval.

Na het al onze spullen verzamelen en inpakken, reden Martin en ik naar Luca toe waar ze ons met de gelukkigste glimlach verwelkomde!

Met heel veel plezier hebben we haar haar dierbare armband terug kunnen geven.
We zijn ongelooflijk blij voor Luca en we kijken ernaar uit om nog meer glimlachen terug te krijgen.

Het verslag van Luca

Op woensdagavond 13 juli ben ik met mijn vriend en moeder naar het Henschotermeer gegaan voor een picknick en een lekkere duik in het meer.
Ik had speciaal mijn armbandje omgedaan om me op te fleuren.
Het is mijn mooiste armbandje dat ik draag wanneer ik me wat slechter voel.
Ik heb al een lange tijd last van mentale klachten.
Het bandje is een geluksbrenger voor mij.

Ik sprong meteen in het water met mijn armbandje om.
Samen met mijn vriend zwom ik naar de overkant, maar toen we daar aankwamen was het armbandje kwijt.
Ik schoot in paniek en begon te zoeken en mijn vriend hielp mee.
Maar tevergeefs, het water was te troebel om te kunnen zien.
Ik kreeg bij de picknick geen hap meer door mijn keel.

Op Facebook had ik een tekening geplaatst met informatie over waar ik hem ben verloren.
In de comments raadde iemand aan contact op te nemen met stichting gevonden-verloren.

Ik ben meteen naar hun site gegaan en vulde een formulier in.

Martin appte al vroeg in de ochtend en aangezien ik geen oog dicht had gedaan reageerde ik snel.
Toen wist ik nog niet wat ervan zou komen.
Ik ben vrijdag nog een keer teruggegaan om hem te zoeken met netten en een duikbril maar het was weer mis.
Ik was verslagen.
Vanaf toen lag het lot van het bandje helemaal in hun handen.

De eerste duik was op vrijdag 22 Juli 2022.
We kregen van 8:30 tot 10:00 uur om te mogen zoeken.
Voor mij zat de spanning erin.

Er werd flink wat afgezocht.
Maar deze keer gingen we zonder het armbandje te vinden naar huis.

Het is zo’n groot meer dat ik begon te twijfelen of dit wel mogelijk was voor ze.
Martin gaf aan dat ze hoe dan ook hun best gingen doen en dat stelde mij gerust.

Op maandag 1 augustus hebben ze weer gedoken.
En nog voor 11 uur werd ik gebeld door Fabio en Martin.