De nachtmerries van Sema.

De nachtmerries van Sema, een zeer emotionele opdracht.

Zondagochtend om 9:30 uur naar Martin om wat spulletjes voor Martijn mee te nemen.
Rond 10 uur op naar Velzen Noord om Martijn op te gaan halen voor weer wat duikklusjes in Amsterdam.
Na een bak koffie bij Martijn om 11:30 uur richting Amsterdam.

Na een geslaagde eerste opdracht op naar de tweede duikklus.

Martijn belde Sema.

Martijn belde Sema met het bericht “we zijn er over tien minuten met de auto”. Helaas, pindakaas.
Na de route te hebben ingevoerd werd het een rondritje Amsterdam  van 26 minuten i.v.m. vele omleidingen en de intocht van Sinterklaas.”
Aangekomen bij de Leidsegracht bellen we Sema weer dat we er zijn.
Senna kwam ons, Mattijn en Peter, tegemoet en leidde ons naar de plek des onheils.
Recht voor haar studentenkamer in een prachtig grachtenpand.

Sema had een prachtige ring, als erfstuk van haar oma, van haar moeder gekregen.

Sema was wat afgevallen en dus zat de ring te los om haar vinger.
Bij het uitkloppen van een kleed gebeurde het onvermijdelijke.
De ring schoot de gracht in en Sema schoot in een emotionele stress.

Vergunningenn odig om Sema te kunnen helpen

Aangezien onze duikers pas te water mogen nadat de nodige vergunningen zijn verstrekt duurde het een paar dagen voordat wij een
emotionele Sema wellicht konden gaan helpen.
Vervelende nachtmerries heeft ze hierover beleefd in de tussentijd.

Maar goed we waren er en maakte aanstalten om haar te gaan helpen.
Martijn weer zijn uitrusting aan, boeien te water en de Alpha-vlag uit.
Druk bezig komt er een montere dame stevig aangelopen, ” wat wij gingen doen” vroeg zij op een zeer geïnteresseerde toon en houding.
Sema vertelde mevrouw dat haar geërfde  ring in de gracht licht en dat wij van de stichting Gevonden-verloren zijn en dat wij gaan proberen de ring
weer boven water proberen te krijgen.

Mevrouw biedt ons een lange uitschuifladder aan zodat Martijn makkelijker in en uit het water kon komen.
Dankbaar voor dit aanbod liep Peter mee om de ladder bij haar woning aan de overzijde van de gracht op te halen.

Toeval of toch niet.

Als of het zo moest zijn had mevrouw onze stichting, een aantal weken eerder, ook voor hulp geprobeerd te bereiken.
Maar ergens is daar iets mis gegaan.

Mevrouw was namelijk een aantal weken ervoor in de grachtgevallen, gelukkig zonder letsel.
Zij verloor daar bij haar dure bril en fietssleutel.
Lees voor het vervolg ook  het volgende verslag. “Gevallen in de Leidsegracht”

Watertemperatuur 8⁰ C

Martijn opzoek in het koude water van de gracht. Aan belangstelling geen gebrek, van de vele wandelende toeristen, van de gidsen op de rondvaartboten. Een leuke , gezellige maar zeer serieuze dag.

Na zo’n kleine twee uur moest  Martijn even het water uit om met een lekker glas muntthee, gemaakt door Sema, weer wat warm te worden.
Gedurende die twee uur had zij al heel vaak aan de vele geïnteresseerden uitgelegd wat er gebeurd was en begon een beetje de moed te verliezen.
Ze zag de bubbels van de uitgeblazen lucht van Martijn op een en de zelfde plek blijven.
Ik legde haar uit dat alle metalen een signaal geven op de apparatuur en dat er zoveel metaal en geschiedenis licht dat hij dat allemaal moest
voelen en doorzoeken.

En doorgaan.

Martijn was weer op temperatuur en ging weer te water, nogmaals de verwachtte locatie besproken en het plan van aanpak bijgesteld.

Toen ging het snel. Op een 30 cm van de vermoedelijke plek vond Martijn onder water een mooie antieke tinnen lepel en vlak daarnaast in een kuiltje met potscherven de mooie ring.

Martijn kwam grijnzend  boven water en vroeg Sema “wat vindt je van de lepel?.”
Het duurde even voordat ze besefte wat ze zag.
Onder de lepel blonk haar gouden ring.

Alle emotie moest er even uit. Sema blij, wij blij.

Wat fijn voor ons om als vrijwilligers bij deze mooie stichting te mogen zijn.

Ook onze  dank aan alle instanties die het mogelijk maken om vergunningen, vrijstellingen en dergelijke te verstrekken om dit allemaal te kunnen doen.

Lees hier het verslag van Sema zelf.

Tijdens het opruimen liep ik tussendoor even naar de gracht om een kleed uit te kloppen.
Ik sloeg met een vlakke hand een paar keer op het kleed en plotseling hoorde ik een kleine plons in het water en zag in een fractie van een
seconde dat het mijn oma’s ring was die in het water viel.
In paniek had ik de brandweer gebeld omdat ik zo nu en dan hoorde dat de zij soms oefeningen doen om spullen onderwater op te vissen.
Helaas kon de brandweer op dat moment toch niet veel voor mij betekenen maar stelde mij attend voor om magneetvissers te contacteren.
Zij verwezen mij weer door naar de gevonden/verloren website, detector vissers omdat een magneet geen massief goud aantrekt.
Direct gebeld en ik werd vriendelijk gerustgesteld door Martin, die mij vertelde dat zij het met een grootschalige kans mijn ring konden
opvissen door middel van een detectie en pinpointer.

Dinsdag had ik gebeld en zondag zouden ze langskomen na 13:00 uur.
Martijn, een van de vrijwilligers heeft uiteindelijk na een poos zoeken mijn dierbare ring teruggevonden.
Dat was een moment wat ik niet snel meer zal vergeten.
Ontzettend dankbaar dat zij dit werk hebben verricht en ook nog eens uit liefdadigheid.

Help ons mee en deel onze berichten!
Volg ons op Youtube, Instagram en Facebook

“onze passie uw geluk”