Onverwachts een ring teruggeven die al meer dan 5 jaar kwijt was!

Onverwachts een ring teruggeven die al meer dan 5 jaar kwijt was!
Op de verjaardag van mijn vader wordt het kouder buiten in de tuin, ik trek een trui aan (gevonden-verloren).
Manon de beste vriendin van mijn nichtje Lesley zegt ja ik verloor ook ooit de ring van mijn oma.
Mijn ogen en oren gaan direct op volle aandacht naar haar Manon.

Manon verteld:
“Ik werd 16 en ik had van mijn oma een ring gekregen die was ontworpen door Ed Nobel.

Hij was net iets te groot, en na mij sweet 16 party ben ik aan het opruimen.

Ik maak een uitklop beweging en ik zie mijn ring afgaan, de vlonder op en plons het slootje in.
Ik spring in het water en begin te zoeken, velen helpen me.
Een paar dagen met netjes, zeefjes, zelfs een metaaldetector gehuurd etc. niks had geholpen.
Toen ze erna ook nog de sloot hadden uitgebaggerd door de gemeente wist ik zeker die zie ik nooit meer terug.”

Dan ken je ons nog niet dacht ik.

Ik vroeg een paar details zonder te laten merken dat ik deze op zeer korte termijn wilde gaan proberen.
Alle info was duidelijk en opgeslagen in mijn hoofd.
Ik ben best vergeetachtig, maar met dit soort dingen ben ik een olifant en zit elk detail vast waar het moet.
Hoe leuk zou het zijn als we deze onverwachts terug kunnen bezorgen!

Bestuursoverleg met Richard Ober, en dan snel schakelen naar even een uurtje zoeken.

We komen aan bij de locatie, netjes ons gemeld bij buren, politie en gemeente.
Een hek door en we staan aan de overkant van de tuin, waar inmiddels een schuur is gebouwd.

De sloot is klein, vies en stinkt.
Richard geeft aan vermoedelijk te klein voor 2 personen.
Manon gaf net als de gemeente aan dat de bagger, slib aan de overkant van de tuin in het gras werd uitgespreid.

Dus een logische oplossing Martin met het waterdichte pak te water en Richard speurt de kant af.
Ik zeg nog als we deze vinden word ik gek, bijna 6 jaar later, gebaggerd en ze verwacht het totaal niet.

We zijn inmiddels een hele lange tijd bezig, bier-dopjes, schroeven, spijkers, moertjes, ringetjes maar niet wat we zoeken.
Met de metaaldetector had het weinig zin in deze drek.

De ene pinpointer leeg, Richard zegt neem de mijne dan nog even.
Bezig in het diepere gedeelte van het kleine water als ik weer een signaal krijg.

Ik stop de pinpointer dieper in de drek en met mijn andere hand ga ik naar de pinpointer en de te water geraakte ring schuift zo om mijn vinger.
Waar ik normaal een kreet, een gil of wat ook doe zeg ik nu uiterst verbaast “ik heb hem”
Richard kijkt om en vraagt wat zeg je en ik zie zijn ogen spontaan 2x zo groot worden.

Echt ongelofelijk dat we deze nog hebben gevonden!

We bellen Manon, en zeggen wat een lekkere bagger sloot.
Ze zegt oh zijn jullie vandaag al ernaartoe gegaan.
Wanneer ik vraag had je niet kunnen zeggen dat er een rood steentje in zit, snapt ze het even niet meer.

En dan wordt het stil, hé wat zei je nou …… nee heb je hem…….

Ongeloof ten top, echt prachtig die reactie, natuurlijk ben ik als emotionele lulhannes ook direct in tranen en kom niet uit mijn woorden.
Manon zit op dat moment achter in de auto en heeft geen woorden meer, waar ze normaal heerlijk kan praten.
We spreken af dat wanneer ze thuis is de ring op komt halen.

Echt onwijs leuk als je mensen die je persoonlijk kent weet te verassen.
En dan horen we altijd ja ik wist wel dat jullie dat deden maar dacht dat heeft toch geen zin….
Als je het niet probeert dan weet je het niet, en zoals hier weer duidelijk te zien heeft het zeker zin!

Een Facebook aanbeveling!

Manon raadt gevonden-verloren.nl aan.

Op weg naar een nieuw avontuur.

Prachtige, emotionele opdrachten uitvoeren met onze mooie stichting.

Hier doen wij het als stichting voor!!

Help ons mee en deel onze berichten!
Via deze link heeft u alle sociale mediakanalen in 1 x bij de hand:

Volg ons op Youtube, Instagram en Facebook

“Onze passie, uw geluk”.