Trouwring terug uit de zee

Trouwring terug uit de zee, Wijk aan Zee
We ontvangen een bericht van Pepijn:

Beste Martin,
Je zal het vast druk krijgen de komende tijd na het artikel bij RTL.

Wat een supermooi initiatief!
Ik ben afgelopen zaterdag mijn trouwring bij Wijk aan Zee in de zee verloren.
De ring is gemaakt door mijn schoonvader die vroeger edelsmid was.
Het is een vrij dikke ring van palladium witgoud en een gouden binnenring.
Ik heb het hem nog niet durven vertellen…

Vriendelijke groet, Pepijn 

We gooien het in de groep, er zijn een aantal personen die direct willen helpen.
Maar we wachten het getij af en de planning.
We hebben meerdere opdrachten in de buurt en willen dit proberen te combineren.

Sylvia is on Fire!!

Een super mooie zoektocht met wederom een geslaagde uitkomst.

Lees hier het verslag van Pepijn!

Zaterdag 29 juni, Wijk aan zee

Voor mijn werk was Ik met een groepje jongeren op het strand van Wijk aan zee.
Omdat het warm weer was besloot ik (na het opzetten van een volleybalveld) eerst een frisse duin te nemen.
Een van de jongeren nam de volleybal mee het water in en nadat ik een duik had genomen wilde ik de bal terugslaan.
Terwijl ik de bal sloeg voelde ik iets van mijn vinger glijden en vlak voor me in het water plonsen.

MIJN TROUWRING!!! De belletjes verraadden waar hij naar de bodem zakte.
Ik besefte me dat ik de eerste momenten de meeste kans maakte om hem vinden, dus ik graaide steeds dieper onder water.
Maar de bodem was net te diep om lang onder te blijven.
Zwemmend spoelden de golven mij (en mijn trouwring?) heen en weer, waardoor het moeilijk zoeken was.
Alle jongeren en collega’s hebben met hun voeten op de plek gezocht.
Ook een duikbril en een garnalen schepnet mochten niet baten.
De ring was weg en het leek steeds onwaarschijnlijker dat die ooit door iemand gevonden zou worden.

De bijzondere ring bestond uit een binnenring van houdt en een buitenring van palladium witgoud.
Hij was eigenhandig gemaakt door mijn schoonvader die in het proces van gieten zelfs drie keer de ring opnieuw heeft moeten ontwerpen!
Hoe ga ik hem dit nieuws ooit vertellen?

Een groep vrijwilligers met een metaaldetector zoekservice?

Op vrijdag 5 juli in Bussum krijg ik een berichtje van een collega dat gevonden-verloren.nl
Met een groep vrijwilligers mensen helpt om dierbare spullen terug te vinden.

Hoewel de kans van slagen nihil is, besluit ik toch een berichtje te sturen… nooit geschoten is altijd mis.

Op zaterdag 6 juli (mijn verjaardag) word ik wakker gebeld door Martin.
Hij heeft mijn berichtje gelezen en verteld dat hij gaat vragen of iemand tijd heeft om te gaan zoeken naar de ring!
Hij klinkt redelijk hoopvol, maar na een week een trouwring in de zee vinden lijkt mij nog lastiger dan een spelt in een hooiberg.

Rond 13:00 belt Martin nog eens.
Er is een vrijwilligster “Silvia” die net geassisteerd heeft bij het vinden van een ring in Amsterdam en onverwacht snel klaar was.
Om 14:00 is het eb, dus als ze opschiet redt ze het net voordat het vloed is!

Ik ontmoet Silvia op het strand.
Ik probeer haar zo goed mogelijk de plek te wijzen waar ik de ring moet zijn verloren, maar dat is lastig i.v.m. het verschil in eb en vloed.
Silvia loopt in rechte banen over de aangegeven locatie, maar vind enkel oorbellen en bier-dopjes maar geen ring.
Silvia zoekt bijna twee uur ik weer en wind en het begint steeds meer te spetteren.
Ik voel me machteloos aangezien ik niet kan doen.

De kinderen (3 en 5 jaar oud) die ik mee heb krijgen het koud en Silvia stelt voor om met hen binnen op te warmen.
Zij wil nog even doorzoeken tot ze het zat is.
Normaal zou ik tegensputteren, maar de hoop om hem te vinden is inmiddels zo groot dat ik in stem en haar zoekend in het stijgende water achterlaat.

Wat nee dit kan niet!

Op weg naar boven krijg ik een telefoontje.
Silvia… Heet mijn vrouw Kim? Zijn we 10 juli getrouwd? Dan heeft ze hem!!!

Ik til zoontje op, we rennen terug, roepend naar iedereen die het kan horen dat die mevrouw daar mijn trouwring heeft gevonden!
In de haast vallen we en rollen we door het zand en krabbelen zo snel mogelijk op om onze heldin te omhelzen.
Het is ongelooflijk, maar Silvia heeft dankzij haar doortastende optreden en haar doorzetten in de regen, na een week mijn meest dierbare bezit van de zeebodem weten op te vissen!

Het verhaal is haast te ongelooflijk om waar te zijn.
We hebben het met warme chocomelk en appeltaart gevierd!
Zo’n bijzondere verjaardag zal ik vast nooit meer meemaken.

Silvia, Martin en alle andere vrijwilligers van gevonden-verloren.
BEDANKT!

Gelukkige groet,
Pepijn Mathlener

Gevonden-verloren.nl doet het gewoon!!

Op weg naar een nieuw avontuur.

Prachtige, emotionele opdrachten uitvoeren met onze mooie stichting.

Hier doen wij het als stichting voor!!

Help ons mee en deel onze berichten!
Via deze link heeft u alle social mediakanalen in 1 x bij de hand:

Volg ons op Youtube, Instagram en Facebook

“Onze passie, uw geluk”