geplaatst opaugustus 29, 2021 Posted By: Martin van Hees Categories: trouwring

Gouden trouwring verloren. Wij kunnen helpen. Gevonden-verloren.nl

Suppen en je trouwring verliezen, oeps..

Suppen en je trouwring verliezen, oeps..
Voor ik (Richard)’s morgens naar het werk ga, naar Bunnik, zie ik dat er vlakbij Bunnik, in Tienhoven, een trouwring is verloren tijdens het suppen.
Er moet gewaad worden dus ik gooi nog snel mijn waadpak in de auto.
Overdag houd ik de chat in de gaten, maar er meldt zich niemand voor deze opdracht.
“s Middags bel ik Gijsbert en geef aan wel te willen gaan zoeken.
Ik neem contact op met de verliezer en spreek met hem af op de plek van verlies.
Later belt hij dat hij wat verlaat is, maar onderweg is. Ik geef aan alvast te beginnen.

Waden naar de trouwring maar waar moet ik nou wezen?

De plek is anders dan de foto’s die ik heb gekregen en ik moet Google Maps erbij halen om te bemerken dat het kleine slootje waar ik voor sta de plek van verlies is.
Pas na goed kijken en naar beneden lopen zie ik ook het minuscule vlondertje van waar je kano’s te water kunt laten.
Ik heb de plek gevonden.
Ik laad alle spullen uit en begin alvast met mijn detector vanaf het vlondertje te zoeken.
Het is zo smal dat ik op driekwart van de breedte kan komen met de detector maximaal uitgeschoven.
Maar ik krijg geen enkel signaal.
Precies op dit moment komt de verliezer aanrijden en parkeert zijn auto.
We begroeten elkaar, maken kennis en hij bekijkt mijn apparatuur.
“Dat ziet er professioneel uit” zegt hij, “Ik wist niet eens dat dit bestond, super dat jullie dit soort dingen doen”.

Hij wijst mij waar volgens hem de ring gevallen moet zijn.

We dalen weer af naar het vlondertje en hij wijst mij waar volgens hem de ring gevallen moet zijn.
Het is veel meer naar rechts en meer naar de overkant.
Dan moet ik toch te water,
Even omkleden maar
Ik trek mijn waadpak aan en stap ik het slootje.
Vlak aan de kant is harde bodem, maar zodra je dertig cm. verder komt zak je weg in de blubber.
Het water komt net boven mijn middel, maar ik sta tot mijn knieën in de bagger.
Elke stap is een worsteling.
Ik gebruik mijn detector om de bodem voor mij te onderzoeken.
Op het moment dat ik maximaal uitstrek krijg ik een strak signaal, mijn eerste.
Dit moet hem zijn! Maar nu.
Ik durf mijn waadschep niet te gebruiken, te bang om de ring ver de bagger in te duwen, zodat ik er misschien nooit meer bij kan komen.
Ik vraag de man om mijn pinpointer aan te geven. Het is dusdanig ondiep dat ik met de pinpointer en gebruik van mijn andere hand verwacht de ring te kunnen bovenhalen.
Eerst moet ik zien dat ik twee stappen verder kan zetten.
Dat is een heel karwei aangezien mijn laarzen stevig in de bagger vastgezogen zitten.
Na veel gewurm lukt het om twee stappen te zetten.
Ik voel met de pinpointer in de bagger voor mijn voeten en hij begint steeds harder te trillen.
Ik gebruik mijn andere hand om de bagger onder de pinpointer te bevoelen.

Ik voel de verloren de trouwring, het ultieme gevoel!

Ineens voel ik iets rond tussen mijn vingers, YESSSSSSS ik heb hem.
Ik draai me om met de ring tussen mijn vingers en een triomfantelijke lach op mijn gezicht.
De man kan haast niet geloven dat het gelukt is en ook zo relatief makkelijk.
Hij is dol gelukkig en haalt snel de ring uit mijn vingers en doet hem meteen om.
Later belt zijn vrouw nog en die is tot huilen toe geroerd dat de ring terug is.
Alweer een hoop geluk en dankzij gevonden-verloren.